چگونه موسسات رتبهبندی اعتباری شرکتها را مورد ارزیابی قرار میدهند؟ (بخش دوم)
همانطور که در بخش اول بیان شد موسسات رتبه بندی از طریق تجزیه وتحلیل کیفی و کمی شرکت ها را مورد ارزیابی قرار می دهند در این بخش به بررسی دو عامل که زیر مجموعه ی تجزیه و تحلیل کیفی است پرداخته می شود:
تجزیه و تحلیل کیفی:
1.ریسک صنعت:
عوامل بیرونی می توانند بر موفقیت شرکت تأثیر بگذارند و در نتیجه، موسسات رتبه بندی اعتباری، رتبه بندی ناشر را در زمینه صنعتی تعیین می کند که در آن ناشر بدهی فعال است.
همانطور که رتبه بندی اعتباری، ارزیابی توانایی صادرکنندگان در انجام هرگونه تعهد بازپرداخت بدهی در بلندمدت است، ارزیابی رتبه بندی اعتباری نیاز به توجه به ماهیت چرخه کسب و کار و به طور خاص عواملی مانند نوسانات کسب و کار دارد.
محیط صنعت-به طور مثال-وضعیت عمومی صنعت، سطح رقابت و یا شدت سرمایه تا زمان تاثیر این عوامل بر جریانات نقدی و توانایی شرکت در انجام تعهدات در زمان حال حاضر ممکن است بر رتبه بندی اعتباری تاثیر گذارد.
به طور کلی، موسسات رتبه بندی نمایه مالی و کسب و کار ناشر را با ریسک صنعت به منظور ارزیابی اعتباری در نظر می گیرند. آژانس های رتبه بندی اعتباری ممکن است سقف رتبه برای صنایع خاص داشته باشند.
این می تواند به این معنی باشد که یک سازمان که در یک صنعت نسبتا مخاطره آمیز عمل می کند، نمی تواند بالاترین رتبه ممکن را بدست آورد، حتی اگر عملکرد و مشخصات مالی فردی آن بسیار محکم باشد.
2. وضعیت بازار:
ارزیابی ریسک صنعت تا حدودی تعیین کننده این است که کدامیک از عوامل در ارزیابی کلی ریسک در اولویت قرار می گیرند. به عنوان مثال برای ناشران فعال در صنایع رقابتی، موقعیت بازار ممکن است موضوع بسیار مهمی باشد، در حالیکه الگوهای جریان نقدی برای ناشرانی که به سرمایه نیاز دارند ضروری است.
علاوه بر ریسک کلی صنعت، شرکت ممکن است نسبت به موقعیتش در بازار و با توجه به عامل ریسکی قادر به تحمل ریسک کمتر یا بیش تر باشد. عوامل مهم در ارزیابی ریسک بازار عبارتند از:
·سهم بازار
·رقابت پذیری
·تنوع در محصولات و مشتریان کلیدی
·توانایی حفظ و یا اعلام قیمت ها در بازار
این عوامل تعیین کننده توانایی شرکت برای مقابله با اختلال در جریان های تجاری هستند.
ادامه دارد...