موسسات رتبه‌بندی اعتباری به ارزیابی توانایی و تمایل ناشر اوراق بدهی جهت ایفای کامل و به موقع تعهدات مالی می‌پردازد. ارزیابی ریسک اعتباری نه تنها، تجزیه و تحلیل ریسک مالی، بلکه طیف وسیعی از عوامل دیگر از جمله ریسک صنعت، ریسک کسب و کار و مهارت‌های مدیریتی را نیز شامل شود.
در برخی مواقع ممکن است بسیاری از ناشران بدهی، فرایند رتبه‌بندی اعتباری مورد استفاده موسسات رتبه‌بندی را مبهم و غیرشفاف در نظر بگیرند. با این حال، اکثر موسسات رتبه‌بندی اعتباری در تجزیه و تحلیلهای خود نسبتا ثابت قدم و استوار هستند، زیرا این موسسات عمدتا معیارهای مشابه و یکسانی را مورد ارزیابی قرار می‌دهند و تنها تفاوت این موسسات می تواند در وزن‌هایی باشد که برای هر معیار در نظر می‌گیرند.
اکثر ابزارهای بدهی در طول زمان نیاز به بازپرداخت اصل و فرع بدهی دارند، در تجزیه و تحلیل اعتباری نیز توانایی شرکت در ایجاد وجه نقد کافی جهت بازپرداخت تعهدات مربوطه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
بنابراین انعطاف پذیری مالی و توانایی ناشر در ایجاد جریان نقد آزاد عملیاتی، یک معیار کلیدی در ارزیابی رتبه اعتباری می‌باشد. این توانایی تحت تاثیر دامنه‌ای از عوامل کیفی و کمی است.
بسته به نوع کسب و کار، رتبه‌های اعتباری می‌تواند تا حد قابل توجهی تحت تاثیر محیط صنعتی و سایر عوامل ریسکی در صنعت مانند وضعیت بازار ناشر تعیین شوند. در این زمینه، موسسات رتبه‌بندی اعتباری، ریسک‌های تجاری و مالی مربوط به ناشر را با همتایان آن شرکت در صنعت مقایسه خواهند کرد.
تجزیه و تحلیل کیفی:
ü ریسک صنعت
ü وضعیت بازار
ü مدیریت
ü حاکمیت شرکتی
ü کیفیت گزارش دهی
تجزیه و تحلیل کمی نیز می‌تواند شامل فاکتورهای زیر باشد:
ü سودآوری
ü جریان نقدی
ü ساختار سرمایه
ü انعطاف پذیری مالی
موارد فوق در گزارشات بعدی به تفصیل توضیح داده خواهد شد....
منبع:http://treasurytoday.com
